Ik kan me nog goed herinneren dat ik Joep Oomen voor het eerst ontmoette. Het was in 2011 dat We Smoke aan haar opmars bezig was is cannabisland. De aankondiging van de Wietpas had net plaatsgevonden en de oorlog tegen consumenten en coffeeshops was heviger dan ooit. We Smoke vulde op dat moment een leegte door de stem van de consument en coffeeshopbezoeker te vertegenwoordigen in dit maatschappelijk debat. Als nieuwkomers werden wij al snel benaderd door het VOC waar Joep onderdeel van was. We besloten op de uitnodiging in te gaan om eens zo’n vergadering van deze mensen bij te wonen. Wij waren vooral nieuwsgierig waar deze club zich nou exact mee bezighield en vonden het belangrijk om uit te zoeken waar we elkaar konden versterken en of we van elkaar konden leren.
De vergadering vond plaats bij Derrick Bergman thuis alwaar het kantoor van het VOC is. Het was een prachtige najaarsdag en we hebben die middag dan ook buiten aan de tuintafel, tussen de wietplanten de vergadering gehouden. Joep was zoals vaak ook die dag voorzitter, iets wat ik me op dat moment eigenlijk niet direct kon voorstellen. Zo’n zachtaardige man met zo’n zachte stem….
Joep maakte die dag bij het openen van de vergadering direct een gedreven indruk op mij ondanks de rust die hij tegelijkertijd uitstraalde. Zonder autoritair te zijn bracht Joep, met een enigszins rommelige vergadering, die dag tot een succesvol eind.
Het open karakter van deze VOC vergaderingen, waar maandelijks vaak nieuwe gasten aanschuiven, is voor een voorzitter niet gemakkelijk. (ikzelf heb op één van deze vergaderingen als dagvoorzitter mogen ervaren wat voor energie dat vraagt) In deze enigszins chaotische sfeer gingen de wilde ideeën, de vragen en de twijfels vaak tegelijkertijd over tafel. Joep kon dan altijd weer het gesprek terugbrengen naar de kern, en dat betaamt een goed voorzitter.
Joep was niet zo van het formele. Een lege koffiekop fungeerde dan ook vaak als voorzittershamer als de boel tot orde moest worden geroepen.
In de loop der jaren is We Smoke een eigen pad gaan bewandelen om vanuit een ander perspectief het cannabisdebat te beïnvloedden. In die jaren ben ik Joep vaak tegengekomen op allerlei verschillende evenementen en bij rechtszaken en politieke debatten. Hij was er gewoon bijna altijd bij!
Of we het eens nou wel of niet met elkaar eens waren over de aanpak van bepaalde acties, ik heb van Joep altijd een hartelijke groet gekregen en hij toonde altijd interesse in onze ontwikkelingen. En dat was wat mij betreft wederzijds, juist omdat we een aanvulling waren op elkaars werkwijzen, dat wisten we van elkaar. Mede dankzij Joep is ook in België de discussie over cannabis voor eigen consumptie op de kaart gezet!
De laatste keer dat ik Joep sprak was bij de rechtbank in Antwerpen in februari van dit jaar. Daar was de uitspraak van de Mambo Social Club uit Hasselt. Na de uitspraak hebben we nog met een aantal betrokkenen zitten napraten in een Antwerpse kroeg naast de rechtbank. Daar zat hij, met zijn kopje thee, adviserende en geruststellende woorden te spreken richting Michel Degens van de Mambo, en die rust bracht hij! Tussen de gesprekken door moest Joep wel regelmatig even naar buiten om weer één van de telefoontjes te beantwoorden die hij dagelijks binnenkreeg op zijn wat verouderde smartphone….
Zo kende en waardeerde ik Joep, een minimalist met grootse ambities voor de mensheid.
Vrijheid!
Bedankt Joep, tot ooit!
