Expres zo, what else!
Raadspelletje met kleuren
Middelburg, 11 maart 2014
De doodsaaie posters van gemeenteraadskandidaten bedekken de campagneborden langs de weg van het park. Bomen, lantaarnpalen, aanhangers en pop-up stores worden bekleed met de meest afschuwelijke ‘selfies’ van gewillige volksvertegenwoordigers. Bekende en onbekende gezichten kijken mij voortdurend aan en lijken mij allemaal hun verhaal te willen vertellen. De ene blik stemt mij tijdens deze wandeling wanhopig, waar de ander mij lijkt te willen doen denken dat ik vertrouwen moet hebben in hem of haar. Naast deze bijna tot leedvermaak wekkende portretten is het een festijn van bonte kleuren om mij duidelijk te maken wie wat doet of hoe ze herkenbaar wil zijn. Want als we alles moeten geloven wat deze mensen ons vertellen wat zal de wereld er dan fantastisch uitzien na 19 maart. De verkiezingen komen er aan mensen, het kan niet op!
“Reefer Madness”
Persoonlijk vind ik wel dat we het naar onszelf en onze kinderen verplicht zijn om te gaan stemmen. Ik leef in Nederland in een democratisch systeem. Of het nou werkt of niet daar zal ik mee moeten dealen, ik heb nu in ieder geval de kans om met dat ene rode potloodstipje een klein beetje invloed te hebben op dat systeem. Neuriënd loop ik verder met de muziek van Bram Vermeulen in mijn hoofd, “Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen ………”.
Het cliché dat je je stem niet verloren moet laten gaan gaat in dit geval dus op wat mij betreft.
Nu is het natuurlijk ook niet helemaal toevallig dat ik een fanatiek voorstander ben om vooral nu te gaan stemmen voor jouw gemeenteraad. Zoals je weet spelen er ontzettend veel dingen in het cannabislandschap. Al lijkt de algemene opinie rondom cannabis en coffeeshops een positieve wending te krijgen, in Den haag bepalen nog steeds de principiële tegenstanders het landelijk beleid.
En vergis je niet, de wetgevingsmachine van Opstelten en consorten staat voorlopig nog niet stil. De growshopwet, het I-criterium, de 15% THC-norm, de wegenverkeerswet en het uitsterfbeleid van coffeeshops gaat gestaag door zolang de meerderheid van populisten dit wil. Het ergste van alles is dat deze volksvertegenwoordigers geen flauw benul hebben van waar ze het over hebben. Ik erger me kapot aan het veelvuldige misbruik onder politici van het onderwerp cannabis. Ze praten erover alsof ze alle kennis in pacht hebben en drukken ondertussen de consumenten steeds verder in de hoek van criminaliteit en gezondheidsrisico’s.
Stoere taal van partijen die telkens weer de plank misslaan met beweringen die nog uit de oude ‘Reefer Madness’ film van 1936 stammen.
In welke grot of onder welke steen zitten deze mensen de rest van hun ambtsperiode, en welk recht denken ze te hebben om hun fictie in te zetten voor feitelijke beleidstoepassingen?! Begin tegen mij dus alstublieft niet over bescherming van de burgers en de volksgezondheid. Juist dit geluid heeft ons gebracht tot waar we nu zijn, beleidsmakers die verstrikt zijn geraakt in hun eigen Twister kleurenspel.
Zelfregulerende en zelfdoserende sector
Op 25 maart aanstaande, een week na de verkiezingen zal de 2e termijn plaatsvinden van het Algemeen Overleg van de Commissie Veiligheid en Justitie. Tijdens dit overleg zullen een aantal van de onderwerpen die ik eerder noemde behandeld worden. Zo ook de 15% THC normering waarbij het huidige kabinet cannabis met meer dan 15% THC op de harddrugslijst wil zetten en daarmee cannabis tot harddrug bombardeert en consumenten als harddruggebruikers te boek zet. Tijdens de eerste termijn van dit overleg op 19 februari jongstleden werd staatssecretaris Van Rijn (volksgezondheid) als mascotte ingezet om de voordelen van de 15% maatregel te bevestigen. Daar waar zijn aanwezigheid in eerste instantie nog gezien werd als een sprankje hoop in deze afschuwelijke nachtmerrie vergreep zelfs deze bewindsman van de PvdA zich aan non-argumenten en vals populisme. Een staatssecretaris van volksgezondheid die het gedoogbeleid en de 15% THC maximering bestempeld als een werktuig om criminaliteit te beteugelen heeft volgens mij de verkeerde portefeuille in handen. Het gehele gedoogbeleid is in de jaren ’70 geboren vanuit de gedachte en daadkracht van het Ministerie van Volksgezondheid. Terecht waren dan ook de vragen van de oppositie en eigen partijgenoot Marith Rebel van de PvdA. Waren er geen andere mogelijkheden om de cannabisconsument te beschermen en te informeren? Zet dit niet juist aan tot meer criminaliteit en gezondheidsschade? Nou ja, daar hoef je dus niet voor gestudeerd te hebben dat lijkt mij in elk geval duidelijk. Ook vragen vanuit D66 en Groenlinks over de zelfdoserende consument gaven de staatssecretaris geen aanleiding tot onderbouwde antwoorden.
Tijdens deze eerste termijn van het AO werd een aantal keren het keurmerk voor coffeeshops in Haarlem genoemd door verschillende woordvoerders. De vraag van onder andere Marith Rebel aan de staatssecretaris of dit keurmerk voor coffeeshops geen goed alternatief was voor eventuele repressieve maatregelen als de 15% THC regel werden noch negatief noch positief beantwoordt. Blijkbaar is de staatssecretaris nog niet voldoende op de hoogte van dit zelfregulerende initiatief van de branche en de consumenten. Woordvoerder Ard van der Steur legde zelfs de vraag voor aan minister Opstelten of deze het eens is met het feit dat er hier en daar nog wel een kwaliteitsslag te maken is in coffeeshopland. Een mager maar bevestigend antwoord volgde van de Minister van Justitie.
Ook in de tweede termijn van het AO op 25 maart zullen de mogelijkheden van een zelfregulerende sector besproken moeten worden. De tweede ronde schriftelijke vragen die op 7 maart verscheen over de 15% regel geven aan dat het initiatief van Haarlem nogmaals moet worden voorgelegd aan Martin van Rijn.
Kleurtjes raden
Een verantwoordelijke en zelfregulerende sector bestaat eigenlijk al sinds jaar en dag. Het is mij vooral in de afgelopen 4 jaar dat ik bij WeSmoke werkzaam ben duidelijk geworden dat de coffeeshopondernemers niets anders willen dan hun zaakjes goed voor elkaar hebben. Een groot aantal verantwoordelijke ondernemers hebben altijd eigen initiatieven ontplooid om zich te schikken naar de wet en daar zelfs bovenuit stegen met voorlichting, preventie of andere ontwikkelingen. Ook nadat er in de laatste decennia keer op keer een bijna onwerkbare maatregel werd ingevoerd door dit grillige politieke landschap. Let wel, dit vooral ten behoeve van de politiek zelf en niet voor het welzijn of veiligheid van de consument. Populisme viert de laatste 15 jaar hoogtij op het Binnenhof. De zes verschillende regeringen in die 15 jaar hebben daar niet bepaald aan bijgedragen. Politieke campagnes zijn dodelijk gebleken voor het welzijn en de volksgezondheid van de cannabisconsument. De coffeeshops hebben deze schade nog enigszins proberen te beperken door deze initiatieven te ontplooien in een web van regelgeving en stigma’s. Zo ook in Haarlem waar het landelijke beleid de gemoederen in het gemeentehuis hoog deden oplopen. Gemeentebestuur en coffeeshops rolden over elkaar heen om uitvoering te kunnen geven aan dit hypocriete beleid. Het idee tot het ontwikkelen van een Keurmerk Coffeeshops Haarlem bracht ergens in 2011 de kentering. De burgemeester en de ondernemers hebben de strijdbijl begraven en nemen nu de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor burger en maatschappij. Zij hebben bewust gekozen om niet tegen elkaar te strijden maar mét elkaar, voor een beter beleid. Onze stichting mocht net als een aantal andere organisaties aanschuiven om dit keurmerk in de praktijk tot stand te brengen. Een van de onderdelen van dit keurmerk is de kleurencodes op de menukaart en verpakking van cannabis in de coffeeshop. Hiermee heeft Haarlem een eerste ‘uniforme’ stap gezet in schrijnende behoefte aan productinformatie. Aan de hand van de kleurencodes Groen, Geel en Blauw is voor elke consument zichtbaar in welke klasse hij zijn wiet koopt. Mellow, Medium en Strong zijn hierbij de categorieën die in elke coffeeshop met keurmerk gevoerd wordt om enigzins eenduidigheid naar de klant te garanderen. Of het hier nu gaat om cannabis van elf procent of die van zestien procent, de consument weet waar zij aan toe is en komt zodoende niet voor verassingen te staan. Natuurlijk is volledige productsamenstelling onze wens, dat is juist de kern van gedegen voorlichting en preventie! Met het meest recente nieuws vanuit Haarlem om een laboratorium in te richten en daarmee cannabis te onderzoeken op pesticiden en vervuiling laten zij zien dat zij tegemoet komen aan de wensen van volksgezondheid en het welzijn van de consument. Een echte zelfregulerende sector dus!
Expres zo, what else
Toen wij namens We Smoke onlangs op bezoek waren bij een van de woordvoerders drugsbeleid in de Tweede Kamer en ons verhaal deden over de ontwikkelingen in Haarlem kon deze het eigenlijk niet mooier verwoorden; “een kleurencode om te weten wat je koopt, je bedoelt net als die koffie cupjes van Nespresso waar de sterktes worden weergegeven met kleuren”. Waarop ik zei “Ja da’s expres zo, what else”, een goedkeurende lach aan de overkant van de tafel deed bevestigen dat dit voor de politiek een bespreekbaar alternatief kan zijn.
